Wat was je werksituatie voor je aan het Avontuur begon?
Toen ik begon werkte ik een jaar bij de baan die ik toen had. Ik had al wel een beetje ontdekt wat ik wilde omdat ik al op een aantal plekken had gewerkt. Ik deed dus al wel deels iets in de richting die ik wilde, maar ik kon niet doorgroeien en voelde vaak een soort onrust. Ik miste dat maatschappelijke, ik wilde toch meer mensen helpen, maar ik had een opleiding communicatie. Ik bedacht weleens dat ik iets heel anders moest gaan doen, maatschappelijk werk of zo, omdat ik niet de voldoening uit mijn werk haalde die ik zou willen. Aan de andere kant vond ik organiseren en coördineren wel heel leuk, dat ging me goed af. Toch bleef het gevoel dat dit het niet helemaal was, eigenlijk al sinds ik drie jaar daarvoor afstudeerde. Telkens dacht ik: wat wil ik nou eigenlijk? Dit is het niet helemaal.
Welke studie heb je gedaan?
Communicatie- en informatiewetenschappen.
Waren er bepaalde situaties waarin dat gevoel naar boven kwam? In gesprekken, ’s avonds in bed?
Als vrijwilliger begeleidde ik een student van het ROC. Toen ik daarmee begon, dacht ik: ‘Hier haal ik veel meer voldoening uit’. Ik merkte dat als ik vooruitgang zag bij die jongen, ik daar zelf heel gelukkig van werd. En dat is niet iets dat ik heb bij heel commercieel werk. Het ging heel erg met vlagen: soms had ik leuke dagen op werk en dacht ik: ‘Zo erg is het niet’, maar als ik dingen moest doen waar ik niet achter stond of waar ik geen interesse in had, versterkte dat heel erg het gevoel dat ik iets anders wilde doen. Een aantal mensen in mijn vriendengroep heeft een baan in de zorg en als ik hoorde wat zij deden, miste ik dat maatschappelijke bij wat ik deed.
Was dat voor jou de belangrijkste reden om mee te doen met het Avontuur?
Het was een combinatie. Ik had de hele tijd het gevoel mijn huidige baan het niet helemaal was, maar ik wist niet wat ik dan wel precies zocht. Ik wist niet wat de oplossing was. Meestal ervaar je vanzelf wel of iets het wel of niet is als je het doet. Ik zat op mijn werk op Facebook en toen kwam er een gesponsorde advertentie van Superheld voorbij. Dat leek me wel interessant, dus daar heb ik me toen meer in verdiept. Ik dacht: ik heb dit gevoel niet voor niets al drie jaar, ik wil wel een keertje actie ondernemen. Als ik er al drie jaar zelf niet uitkom, weet ik niet of het de komende drie jaar wel lukt.
Wat waren voor jou de belangrijkste inzichten over jezelf na het Avontuur?
Dat ik deels al wel werk deed dat bij me paste, en dat het niet zo was dat ik nu in totaal de verkeerde richting zat en dus 180 graden moest draaien. Maar dat er nog wel een belangrijk aspect ontbrak, dat maatschappelijke, en dat dat voor die onrust bij mij zorgde.
Uit alle opdrachten en tests kwam heel erg dat sociale naar boven, mensen helpen, dus dat verklaarde het gevoel dat mijn werk het niet helemaal was. Ik zat vaak in mijn eentje op kantoor, terwijl uit een test kwam dat ik totaal niet geschikt ben om alleen te zitten. Bepaalde puzzelstukjes vielen op hun plek. In het begin dacht ik: ‘Misschien ga ik wel een hele andere richting op’, dat vond ik wel spannend. Maar ik had ook vaak dat ik dacht ‘Dit wist ik al wel’, en dat gaf me dan weer bevestiging. Ik las een keer op de website dat veel mensen dat hebben, dat het vaak niet totaal de andere kant op gaat maar dat je net een beetje bijsturing nodig hebt om datgene te vinden dat er echt bij je past. Bij mij was dat ook zo. Ik kreeg vaak bevestiging dat ik al best wel goed zat, maar dat er nog wel een aantal aanpassingen nodig waren. Zo had ik bepaalde functies al wel uitgesloten, communicatiefuncties die heel erg commercieel zijn of zich heel erg richten op online marketing. Dat was wel fijn. Het werk dat ik deed was echt niet vreselijk, maar het was het net niet helemaal. En nu heb ik het ontbrekende puzzelstukje gevonden.
Wat is het belangrijkste gevoel dat je uit het avontuur meeneemt?
Een stukje zelfverzekerdheid en bevestiging. Dat de dingen waarvan ik denk dat ik ze goed kan, ook naar boven kwamen in de opdrachten en de gesprekken die ik hield met mensen. Ik vond bijvoorbeeld het interview met vijf mensen heel waardevol. Daarin vroeg ik naar de eigenschappen die ik zelf niet zie, maar die zij in mij bewonderen. Van sommige eigenschappen was ik mezelf al bewust, maar iets zoals goed luisteren, daar stond ik nooit bij stil. Die zelfverzekerdheid merkte ik ook in de sollicitatiegesprekken. Ik kan beter beargumenteren waarom ik ergens wil werken.
Hoe was het proces voor jou?
Het avontuur ging heel soepel, maar ik was dan ook heel erg gemotiveerd. Ik ging eindelijk iets doen, ontdekken wat ik wilde. Ik heb ook geen tegenslag gehad waarin ik er geen zin meer in had of dacht dat het toch niet ging lukken. Ik was heel gedreven om te ontdekken wat ik wil en kan.
Wat heeft je nog meer in het proces geholpen?
Ook de bevestiging dat ik deels al wist wat ik wilde en het feit dat ik nu een verklaring voor het onrustige gevoel had. Ook het forum was fijn, daarop kon je verhalen lezen over andere mensen die in hetzelfde schuitje zaten.
Je had een sidekick, toch? Hoe vond je dat?
Dat was fijn. We hebben een hele andere achtergrond, maar het was vooral fijn om je verhaal kwijt te kunnen aan iemand die het helemaal snapt. Ik heb best vaak een soort tweedeling gevoeld: aan de ene kant past dit bij me, maar aan de andere kant juist dat. Ik wist niet zo goed hoe ik dat kon samenbrengen en dan is het fijn als iemand die ook het proces doorloopt snapt waar je het over hebt. Dat is toch anders dan wanneer ik het tegen mijn vriend vertel, want hij heeft die opdrachten niet gemaakt.
Aan het begin konden we vooral ons verhaal aan elkaar kwijt, maar ze stuurde me bijvoorbeeld ook een keer een vacature omdat ze wist wat ik zocht en laatst dacht ik: ‘Ik ken een verzamelorganisatie die vacatures in haar vakgebied heeft.’ Nu kunnen we elkaar daarbij aanvullen. Ook als we een verhaal schrijven over het Avontuur kunnen we elkaar feedback geven. Laatst had zij ‘De Volgende Stap’ gemaakt en toen ik haar stuk las, heb ik haar verteld dat ik snapte waarom ze dat gedaan had, het was helemaal duidelijk wat ze wilde. Ik vond het heel sterk dat ze zei: ‘Dit past bij mij, want hier ben ik goed in.’
Welke gedachtes of welk gevoel definiëren voor jou die bevestiging, het feit dat alle puzzelstukken nu in elkaar zijn gevallen? Wat vertel je aan anderen?
Ik heb mijn vrienden natuurlijk al vaak verteld wat ik zocht en als ik vertel wat mijn nieuwe functie is, dan komen al die punten die ik zocht daarin terug. Ik had voor mezelf een lijstje gemaakt met welke punten in een functie moeten terugkomen wil het mijn superbaan zijn en in mijn nieuwe functie komen al die punten voor. Het is heel sterk om voor jezelf zo’n lijstje te maken en pas ‘ja’ te zeggen op een functie als al die punten erin terugkomen. Laatst had ik een sollicitatie bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk ergens diep van binnen wist dat het niet helemaal bij me pasten en ik ben zó blij dat ik daar toen ‘nee’ tegen gezegd heb. Uiteindelijk heb ik nu iets gevonden dat veel beter bij me past.
Hoe vond je de interactie met Team Superheld?
Voordat ik begonnen ben aan het Avontuur, heb ik een webinar bijgewoond. Dat gaf meer informatie over het hele traject, wat me ervan overtuigde dat ik het wilde doen. Ik heb niet zo heel veel contact met jullie gehad omdat het allemaal heel goed ging. Toen ik een keer vastliep, heeft Myrthe me wel wat kritische vragen gesteld die me erg hebben geholpen. Dat was net voor het Superheldenverhaal, toen je je Superkracht moest omschrijven. Dat vond ik heel lastig, Myrthe’s vragen hebben me toen tot nieuwe inzichten gebracht.
Toen ik met ‘Awesome Werk’ aan de slag ging heb ik wel meer contact met jullie gehad. Ik vond het lastig bijvoorbeeld om te bedenken hoe ik bedrijven moest benaderen. Toen ontdekte ik dat de mensen achter Superheld heel toegankelijk zijn – al wist ik dat natuurlijk al wel.
Wat heeft het Avontuur je uiteindelijk opgeleverd?
Een nieuwe baan. En dat ik weet wat ik wil, wat ik kan en wat bij me past. Ik keek een paar dagen geleden nog even in mijn superheldenboekje en daarin had ik dingen als onrust en twijfel getekend aan het begin van het traject. Dat is nu wel weg.
Wat ga je precies doen?
Ik ga aan de slag als bureaumanager bij een re-integratie bedrijf. Senior adviseurs begeleiden kandidaten die moeilijk aan werk kunnen komen – bijvoorbeeld mensen die ziek zijn geworden of statushouders – naar werk. Die senior adviseurs worden ondersteund door een bureaumanagementteam. Daar ga ik deel van uitmaken. In die functie kan ik mijn superkrachten ‘organiseren en coördineren’ inzetten voor een maatschappelijk doel.
Wat waren voor jou de belangrijkste eisen waaraan deze baan voldoet?
Het maatschappelijke aspect moest terugkomen, dat zit er duidelijk in. Ik wilde mijn superkracht ‘coördineren’ kunnen inzetten, en dat kan ik. Ik wilde doorgroeimogelijkheden, en die zijn er: ze werken met een junior-, medior- en seniorschaal en hebben managementfuncties. Ik wilde leuke collega’s, die krijg ik er ook bij. Daarnaast heerst er een informele sfeer en het is een redelijk kleine organisatie.
Waarom denk je dat alle young professionals zouden moeten meedoen aan het Avontuur?
Als je, zoals zoveel young professionals, twijfels hebt, dan is het Avontuur de ideale manier om die weg te halen.
—